LeDoux’un araştırmasında, ‘’…bir yılan gibi bir şey gördüğünüzde onun hakkında düşünmeden hemen tepki gösteririz. Bu dış dünyadan gelen gerçek bir tehdittir. İnsanlar kendilerini tehlikelere karşı korumak adına imajlar için olağanüstü bir kapasite geliştirdiler. Gelecek hafta, gelecek yıl neler olabileceğine dair bir imaj’’. Tehlike algısında olan insanın beynindeki ‘’amigdala’’ (kaç-savaş dürtüsünü aktive eden bölüm) bir kaplan görmüş gibi yanar. Kimse hayal gücünden uzaklaşacak kadar hızlı koşamaz. Amigdala gerçek tehlike ile hayali tehlikenin ayırımını yapamadığı için insanın şehirde, iş yerinde, ailesinde korktuğu bir durum beyinde doğada vahşi bir kaplandan kaçması kadar travmatik bir deneyim olarak algılanıyor. Yanlış basılacak bir adım, yanlış verilecek bir karar sonumuz olabilir duygusu uyandırıyor. Ceylanlara bakarsanız, aslandan kaçtıktan sonra, vücutlarında seğirmelerin olduğunu gözlemlersiniz. Bu sayede amigdalaları normale dönmeye başlar. Dövüşürler ya da ihtiyaç duyduklarında savaşırlar. Tehlike ortadan kalktığında tekrar güvende olma hissi geri gelir. Fakat insanların hayal güçleri sayesinde olası tehditleri düşündükleri için amigdala bölgesi eski haline dönemiyor.

Depresyondaki insanlar kendilerine karşı çok acımasız davranırlar. Merhamet hissetmek gerçekten önemlidir.

Toronto’da bilişsel önyargıların duygusal tepkileri etkileyerek insanın mutluluğunu nasıl etkilediği üzerine çalışan psikolog Norman Farb, 8 haftalık Mindfulness araştırmasının sonucunda daha önce hiç Mindfulness uygulaması yapmayan insanların beden duyumlarına odaklanabildiklerini ve aynı zamanda beyinlerinde analiz yapma kısımları ateşlenerek kendi eylemleri hakkında düşünmeye başladıklarını gözlemledi. Mindfulness ile kavramsal olarak bir şeylere üzülmeden bedene odaklanmayı öğreniriz. 8 haftalık deney sonunda, insanlar bir duyguya sahip olma halinin ham bedensel deneyimine odaklanabilme yetisini kazandılar. Bu deneyde belirtilmesi gereken önemli bir nokta ise beynin bu bölümünün yargılayarak düşünen ve kişisel örüntümüz üzerine hikaye anlatan bölümlerinden ayrı olduğudur. Laboratuvar deneyleri, yargılamadan ve analiz etmeden deneyimlemeyi öğrenmenin önemli olduğunu göstermektedir. Yeme bozuklukları, depresyon ve kronik stres hallerinde yargılama ve aşırı düşünme hali sıkça gözlenen bir durumdur.